Blog

ลิงก์แปลกปลอม ก็เหมือน เหยื่อล่อปลา: วิธีสอนลูกให้รู้ทันกลลวง Phishing

ผมโตมากับการตกปลาครับ ตอนเด็กๆ ผมชอบไปนั่งเฝ้าดูคุณตาเลือกเหยื่อปลอม ท่านมีกล่องใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยเหยื่อรูปร่างหน้าตาประหลาดๆ บางตัวก็สีสันสดใสสะท้อนแสงแวววาว บางตัวก็ทำเลียนแบบแมลงปอได้เหมือนจริงจนน่าตกใจ คุณตาสอนผมว่า “หัวใจของการตกปลา ไม่ใช่การมีเบ็ดที่ดีที่สุด แต่คือการเลือก ‘เหยื่อ’ ที่ปลามันอยากจะกินที่สุด” เหยื่อถูกสร้างขึ้นมาเพื่อ “หลอก” ปลาให้คิดว่ามันเป็นอาหารอันโอชะ พอผมโตขึ้นมาทำงานสาย Cyber Security ผมก็ได้เจอกับ “นักตกปลา” อีกประเภทหนึ่ง แต่คนกลุ่มนี้ไม่ได้ตกปลาในแม่น้ำ พวกเขา “ตก” คนในโลกอินเทอร์เน็ต และ “เหยื่อ” ที่พวกเขาใช้ ก็มีความแนบเนียนไม่แพ้เหยื่อของคุณตาเลยครับ… เราเรียกการตกคนแบบนี้ว่า “Phishing” (ฟิชชิ่ง) วันก่อนลูกชายผมก็เกือบจะ “ติดเบ็ด” เข้าแล้ว เขาได้รับข้อความ SMS บอกว่า “พัสดุของคุณมีปัญหาในการจัดส่ง กรุณาคลิกลิงก์เพื่ออัปเดตที่อยู่” ด้วยความที่เขากำลังรอของเล่นที่สั่งจากเกมอยู่พอดี เขาก็เกือบจะคลิกไปแล้ว โชคดีที่เขานึกถึงกฎ “ถ้าไม่แน่ใจ ให้เรียกพ่อทันที” ของเราขึ้นมาได้เสียก่อน เหตุการณ์นี้ทำให้ผมเห็นว่า การสอนเรื่อง Phishing ให้ลูกเข้าใจ คือหนึ่งในบทเรียนที่สำคัญที่สุดในยุคนี้ วันนี้ผมจึงอยากจะขอเจาะลึกเรื่องนี้แบบหมดเปลือก ตั้งแต่การอธิบายว่ามันคืออะไร, มีกี่ประเภท, วิธีสังเกตแบบจับผิดได้จริง, ไปจนถึงวิธีรับมือถ้าเผลอไปติดเบ็ดเข้าครับ …

คัมภีร์บริหารทีม IT ฉบับเกมเมอร์: 7 บอร์ดเกมที่จะลับคมทักษะผู้นำของคุณให้เฉียบแหลม

เมื่อไม่กี่เดือนก่อน ทีมของผมเจอ “วิกฤต” ครั้งใหญ่ครับ โปรเจกต์สำคัญที่เราทำกันมาหลายเดือนเกิดปัญหาคอขวดทางเทคนิคที่ไม่คาดฝัน, Deadline ก็ใกล้เข้ามาทุกที, งบประมาณเริ่มบานปลาย, และที่สำคัญที่สุดคือ “ขวัญและกำลังใจ” ของทีมเริ่มลดต่ำลงจนน่าใจหาย… ผมในฐานะผู้จัดการทีมในตอนนั้นยอมรับเลยว่าเครียดจนนอนไม่หลับไปหลายคืน แล้วในคืนวันศุกร์คืนหนึ่ง ผมก็ปลีกตัวจากความเครียด ไปนั่งล้อมวงกับเพื่อนๆ เพื่อเล่นบอร์ดเกมที่เรานัดกันไว้ ในเกมนั้น…เรากำลังเผชิญกับวิกฤตที่คล้ายกัน เราต้องร่วมมือกันยับยั้งการระบาดของไวรัสทั่วโลก, ทรัพยากรของเรามีจำกัด, และทุกการตัดสินใจอาจหมายถึงความพ่ายแพ้ของทีม วินาทีที่ผมตัดสินใจใช้ความสามารถพิเศษของเพื่อนเพื่อบินไปอีกซีกโลกหนึ่งเพื่อแก้ปัญหาเฉพาะหน้า มันก็เกิด “ยูเรก้า” ขึ้นในหัวของผม… “เฮ้ย! นี่มันเรื่องเดียวกันเลยนี่หว่า!” ทักษะที่ผมกำลังใช้เพื่อเอาชนะเกมบนโต๊ะ ทั้งการบริหารทรัพยากร, การสื่อสารกับเพื่อนร่วมทีม, การวางแผนระยะยาว, การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า…มันคือทักษะชุดเดียวกับที่ผมต้องการอย่างยิ่งยวดเพื่อแก้ปัญหาวิกฤตในที่ทำงาน บทความนี้จึงไม่ใช่การรีวิวบอร์ดเกมครับเพื่อน แต่นี่คือ “Leadership Seminar ที่ปลอมตัวมาในรูปแบบของเกม” คือการถอดรหัสบทเรียนการบริหารที่ลึกซึ้งซึ่งซ่อนอยู่ในกลไกของเกมกระดานระดับโลก และนี่คือ “คัมภีร์สงคราม” ที่จะช่วยลับคมทักษะผู้นำของคุณให้เฉียบแหลมยิ่งกว่าเดิม 1. Catan: ศาสตร์แห่งการบริหารทรัพยากรที่มีจำกัด (The Art of Managing Scarce Resources) 2. Pandemic: บริหารวิกฤตแบบ Co-op และพลังของการทำงานเป็นทีม 3. …

จับโกหกบนหน้าจอ: 3 ขั้นตอน “วัดสองครั้ง ตัดครั้งเดียว” ที่ผมใช้สอนลูกเช็กข่าวปลอม

ผมยังจำได้ดีถึงครั้งแรกที่ผมทำงานไม้พลาด ผมใจร้อนเกินไป วัดขนาดไม้แค่ครั้งเดียวแล้วรีบเลื่อยทันที ผลลัพธ์คือไม้ชิ้นนั้นสั้นไปครึ่งนิ้วและใช้การไม่ได้เลย ไม้ราคาแพงชิ้นนั้นกลายเป็นแค่เศษฟืนในพริบตา บทเรียนราคาแพงในวันนั้นสอนให้ผมรู้ว่า ความรอบคอบก่อนลงมือทำคือสิ่งสำคัญที่สุด แล้วเมื่อไม่กี่วันก่อน ลูกชายก็วิ่งหน้าตื่นมาหาผมพร้อมกับแท็บเล็ตในมือ “พ่อ! จริงดิ! เขาบอกว่าถ้าแชร์โพสต์นี้ครบ 10 กลุ่ม โรงเรียนจะแจกมือถือฟรี!” วินาทีนั้นเองที่ผมเห็นภาพซ้อนระหว่าง “การเลื่อยไม้พลาด” กับ “การเชื่อข่าวพลาด” มันคือเรื่องเดียวกันเป๊ะเลยครับ คือการลงมือ “ตัด” สินใจเชื่อหรือแชร์ โดยที่ยังไม่ได้ “วัด” ข้อมูลให้ดีเสียก่อน วันนี้ผมเลยอยากมาแชร์ “หลักสูตรช่างไม้ดิจิทัล” ที่บ้านเราใช้ในการตรวจสอบข่าวปลอมกันครับ ทำไม “ข่าวปลอม” ถึงอันตรายกว่า “เลื่อยที่ไม่คม” ในโรงไม้ ผมจะบอกลูกเสมอว่าเครื่องมือที่อันตรายไม่ใช่เลื่อยที่คมกริบ แต่เป็นเลื่อยที่ทื่อและไม่คม เพราะมันอาจจะแฉลบและทำให้เราบาดเจ็บได้ง่าย ข่าวปลอมก็เช่นกันครับ มันอันตรายไม่ใช่เพราะมันดูไม่น่าเชื่อถือ แต่เพราะมันถูก “สร้าง” ขึ้นมาให้ดูเหมือนจริงมากๆ มันแฝงตัวเข้ามาเหมือนเป็นข่าวธรรมดาๆ แต่เนื้อในของมันถูกออกแบบมาเพื่อสร้างความเข้าใจผิด, สร้างความเกลียดชัง, หรือหลอกลวงเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง และในยุคที่ AI สามารถสร้างภาพและบทความปลอมๆ ได้ในไม่กี่วินาที “เลื่อยทื่อๆ” เหล่านี้ก็ยิ่งมีมากขึ้นและอันตรายขึ้นเป็นทวีคูณ การสอนให้ลูกรู้จักแยกแยะจึงไม่ใช่แค่เรื่อง “การรู้เท่าทัน” แต่เป็นเรื่อง …

จาก “พัสดุมีปัญหา” สู่ “เงินหมดบัญชี”: ผ่ากลลวงลิงก์ดูดเงินใน LINE ที่คุณต้องรู้

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมได้รับโทรศัพท์สายหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกหนาวไปถึงสันหลัง เป็นสายจากเพื่อนของเพื่อนที่ผมเคยช่วยดูเรื่องคอมพิวเตอร์ให้ เสียงของเขาสั่นเครือและเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เขาเล่าว่าเงินเก็บในบัญชีธนาคารของเขาจำนวนหลายแสนบาท หายไปเกือบทั้งหมดภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง จุดเริ่มต้นของฝันร้ายทั้งหมดนี้…มาจากข้อความแจ้งเตือน LINE แค่ข้อความเดียว มันเป็นข้อความที่ดูธรรมดามากครับ อ้างว่ามาจากบริษัทขนส่งชื่อดัง บอกว่าพัสดุของเขามีปัญหา ติดอยู่ที่คลังสินค้า และขอให้เขา “คลิกลิงก์เพื่ออัปเดตที่อยู่และชำระค่าธรรมเนียม 5 บาท” ด้วยความที่เขากำลังรอของที่สั่งออนไลน์อยู่พอดี เขาก็ไม่ได้เอะใจอะไร… เขาคลิกลิงก์นั้น และทำตามขั้นตอนที่หน้าเว็บปลอมบอกทุกอย่าง สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นคือฝันร้ายที่กำลังเกิดขึ้นจริงกับคนไทยจำนวนมากทุกวันนี้ครับ มิจฉาชีพไม่ได้แค่ขโมยรหัสผ่านของเขาไป…แต่พวกมันได้ “ยึดครอง” โทรศัพท์มือถือของเขาทั้งเครื่องจากระยะไกล พวกมันเฝ้ามองเขาผ่านหน้าจอ รอจนกระทั่งเขาล็อกอินเข้าแอปฯ ธนาคาร แล้วจึงเข้าควบคุม, ปลดล็อก, และโอนเงินออกไปทีละรายการจนเกลี้ยงบัญชี ในฐานะคนที่ทำงานสาย Cyber Security มาทั้งชีวิต ผมอยากจะบอกว่านี่ไม่ใช่กลลวง Phishing แบบเดิมๆ ที่เราเคยรู้จักอีกต่อไป มันคือการ “ตกปลา” ที่อัปเกรดมาใช้ “เบ็ดไฟฟ้า” ที่สามารถช็อตปลาได้ทั้งบ่อ วันนี้ผมจะขออาสา “ผ่า” กลลวงที่อันตรายนี้ให้เพื่อนๆ ดูกันแบบช็อตต่อช็อต เพื่อให้เราและครอบครัวรู้ทันและไม่ตกเป็นเหยื่อรายต่อไปครับ วิวัฒนาการของ Phishing: จาก “เหยื่อล่อ” สู่ “ม้าโทรจัน” …

20 เคล็ดลับความปลอดภัยไซเบอร์ปี 2025: เกราะป้องกันดิจิทัลที่ทุกคนต้องมี!

บทความนี้เป็นบทความเอาใจ Cybersecurity Awareness month ในเดือนตุลาคมของทุกทีเดี่ยวตกเทรนด์ครับ ทำไมต้องอัปเกรดความรู้ไซเบอร์ของคุณ? ในยุคที่ทุกอย่างเชื่อมต่อกัน การโจมตีทางไซเบอร์ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในบริษัทใหญ่ๆ เท่านั้น แต่ภัยคุกคาม เช่น Ransomware, Phishing, และ Deepfake ได้พุ่งเป้ามาที่ทุกคน การมีความรู้ด้านความมั่นคงไซเบอร์จึงไม่ใช่ทางเลือก แต่เป็น เกราะป้องกันดิจิทัลขั้นพื้นฐาน ที่จำเป็นต่อชีวิตประจำวัน นี่คือ 20 เคล็ดลับที่ออกแบบมาเพื่อเปลี่ยนพฤติกรรมความเสี่ยงของคุณให้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัยทันที การป้องกันขั้นพื้นฐาน: สร้างกำแพงที่แข็งแกร่งที่สุด การป้องกันการโจมตีทางไซเบอร์ที่ดีเริ่มต้นจากการวางรากฐานที่มั่นคงในบัญชีและอุปกรณ์ของคุณ 1. เปิดใช้งาน Multi-Factor Authentication (MFA) เสมอ: นี่คือการป้องกันที่ดีที่สุด หากใช้ได้กับทุกบัญชีไม่ได้ ให้เลือกใช้กับบัญชี อีเมลหลัก และบัญชีทางการเงินก่อน เพราะอีเมลคือ ‘กุญแจ’ ที่เปิดได้ทุกอย่าง 2. ใช้รหัสผ่านเฉพาะตัวและยาว (Passphrase) ในทุกบัญชี: เลิกใช้รหัสผ่านสั้นๆ หรือซ้ำๆ สร้างรหัสที่ยาวอย่างน้อย 12 ตัวอักษร และใช้ประโยคที่ซับซ้อนแต่คุณจำได้ (เช่น “MyCatLovesTuna!2025”) 3. อัปเดตซอฟต์แวร์และระบบปฏิบัติการทันทีที่ทำได้: การอัปเดตส่วนใหญ่คือการ …

รอยเท้าดิจิทัล (Digital Footprint): สอนลูกอย่างไรให้ “เดิน” ในโลกออนไลน์อย่างระมัดระวัง

เมื่อไม่นานมานี้ ผมพาลูกชายไปเดินป่าศึกษาธรรมชาติแถวบ้านมาครับ เป็นวันที่ฝนตกพรำๆ ทำให้ดินค่อนข้างนุ่มและแฉะ ระหว่างทาง ผมชี้ให้ลูกชายดูรอยเท้าของพวกเราที่ประทับอยู่บนดินอย่างชัดเจน “ดูสิลูก รอยเท้าพวกนี้มันบอกได้เลยนะว่าเราเดินมาจากทางไหน กันสองคน” ผมพูดพลางชี้ให้ดูขนาดรอยเท้าที่ต่างกัน เขามองตามแล้วก็พูดขึ้นมาว่า “จริงด้วยพ่อ! แถมยังรู้ด้วยว่าของพ่อก้าวใหญ่กว่าของหนู” บทสนทนาง่ายๆ ในวันนั้นกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่สมบูรณ์แบบในการอธิบายเรื่องที่สำคัญมากๆ เรื่องหนึ่งในโลกดิจิทัลให้กับเขา นั่นคือเรื่องของ “รอยเท้าดิจิทัล” หรือ Digital Footprint ครับ ในโรงไม้ของผม ทุกครั้งที่ผมเลื่อยไม้ มันจะมีขี้เลื่อยฟุ้งกระจายเสมอ แม้จะเก็บกวาดดีแค่ไหน มันก็ยังมีเศษเล็กๆ หลงเหลืออยู่ดี โลกออนไลน์ก็เช่นกันครับ ทุกการกระทำของเราทิ้ง “ร่องรอย” ที่มองไม่เห็นไว้เสมอ วันนี้ผมอยากจะมาแชร์วิธีที่ผมใช้อธิบายเรื่องที่ดูเป็นนามธรรมนี้ ให้กลายเป็นเรื่องที่ลูกชายผมเข้าใจและเห็นความสำคัญได้ครับ รอยเท้าดิจิทัลคืออะไร? ผมอธิบายให้ลูกชายฟังแบบนี้ ผมเริ่มจากการเปรียบเทียบกับการเดินป่าของเรา “รอยเท้าในโลกออนไลน์ก็เหมือนรอยเท้าบนดินนั่นแหละลูก มันคือหลักฐานที่บอกว่าเราเคยไปที่ไหนมาบ้าง ทำอะไรมาบ้าง แต่ที่ต่างกันคือ รอยเท้าบนดินเดี๋ยวฝนตกแดดออกมันก็หายไป แต่รอยเท้าในโลกดิจิทัล…มันแทบจะไม่เคยจางหายไปเลย” จากนั้น ผมก็แบ่งรอยเท้าดิจิทัลออกเป็น 2 ประเภท ให้เขาเข้าใจง่ายขึ้น โดยใช้ของในบ้านเราเป็นตัวเปรียบเทียบ: การเข้าใจว่ารอยเท้ามีทั้งแบบที่เราควบคุมได้และควบคุมไม่ได้ คือก้าวแรกที่สำคัญในการสอนให้เขาระมัดระวังมากขึ้นครับ ทำไมรอยเท้าดิจิทัลถึงสำคัญ? มันเหมือน “พิมพ์เขียว” ประจำตัวเรา ในฐานะช่างไม้ ผมรู้ดีว่า …

ทำไมเราถึงเห็นแต่โฆษณาของที่เราเพิ่ง “พูดถึง”? มาแอบดูหลังบ้านอัลกอริทึมกัน

คุณผู้อ่านเคยเป็นกันไหมครับ? กำลังนั่งล้อมวงกินหมูกระทะกับเพื่อน คุยกันอย่างออกรสเรื่องอยากได้เต็นท์ใหม่ไปกางบนดอยหน้าหนาว พอแยกย้ายกลับบ้าน หยิบมือถือขึ้นมาไถ Facebook เพื่อย่อยอาหารเท่านั้นแหละ…โฆษณาเต็นท์สารพัดยี่ห้อ, อุปกรณ์แคมป์ปิ้ง, ลานกางเต็นท์วิวสวย ก็เรียงหน้ากันเข้ามาสิงในฟีดอย่างกับนัดกันมา จนขนลุกแล้วอดคิดไม่ได้ว่า “เฮ้ย…มือถือมันดักฟังเราอยู่รึเปล่า?” ในฐานะคนที่ทำงานทั้งสาย Developer ที่ต้องเขียนโค้ด และสาย Digital Marketing ที่ต้องใช้เครื่องมือพวกนี้หากินทุกวัน ผมโดนเพื่อนๆ และคนรู้จักถามคำถามนี้บ่อยที่สุดในโลกเลยครับ และคำตอบสั้นๆ ที่ผมมักจะให้ก็คือ: “มันไม่ได้ดักฟัง…แต่มันทำสิ่งที่ซับซ้อนและน่าทึ่ง (หรือน่ากลัว) กว่านั้นเยอะ” วันนี้ผมเลยอยากจะชวนทุกคนมา “เปิดฝากระโปรง” ของโลกดิจิทัลกันหน่อย ไม่ต้องใช้ศัพท์เทคนิคให้ปวดหัวนะครับ คิดซะว่าผมกำลังจะอธิบาย ‘แบบแปลน’ ของเครื่องจักรที่ซับซ้อนที่สุดในยุคนี้ให้ฟัง เหมือนเวลาที่ผมอธิบายแบบแปลนของงานไม้ชิ้นใหม่ให้เพื่อนๆ ดูนั่นแหละ แล้วคุณจะเข้าใจว่าทำไมโฆษณาพวกนี้ถึงรู้จักเราดีกว่าแฟนเราซะอีก และเรื่องนี้มันสำคัญกับความเป็นส่วนตัวของเรายังไง จากข้อมูลล่าสุดของ We Are Social และ Meltwater (รายงาน Digital 2024) คนไทยใช้อินเทอร์เน็ตเฉลี่ยวันละ 7 ชั่วโมง 58 นาที… ใช่ครับ! เกือบ 8 ชั่วโมง หรือ 1 ใน 3 …

โลกออนไลน์ก็เหมือนโรงไม้: 5 กฎเหล็กเรื่องความปลอดภัยที่ผมสอนลูกชาย

ผมชอบกลิ่นขี้เลื่อยหอมๆ ในตอนบ่าย, เสียงเครื่องขัดไม้ที่ดังอย่างนุ่มนวล, และแสงแดดที่ส่องลงมากระทบกองไม้… นี่คือบรรยากาศใน “โรงไม้” เล็กๆ หลังบ้านของผม สถานที่ที่ผมใช้เวลาสร้างสรรค์งานอดิเรก และเป็นที่ที่ผมได้สอนบทเรียนสำคัญหลายอย่างให้กับลูกชาย วันหนึ่งขณะที่เรากำลังช่วยกันขัดโต๊ะไม้ตัวเล็กๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นมาถามว่า “พ่อครับ ทำไมเราต้องใส่แว่นตาอันใหญ่นี่ด้วย มันน่ารำคาญจะตาย” ผมวางกระดาษทรายในมือลง แล้วอธิบายให้เขาฟังถึงอันตรายของเศษไม้เล็กๆ ที่อาจกระเด็นเข้าตาได้ และในวินาทีนั้นเองที่ผมฉุกคิดขึ้นมาว่า… โลกออนไลน์ที่ลูกชายผมใช้เวลาอยู่ทุกวัน มันก็ไม่ต่างอะไรจากโรงไม้ของผมนี่นา มันเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยเครื่องมือวิเศษที่สามารถสร้างสรรค์สิ่งสวยงามได้ แต่ในขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยเครื่องมืออันตรายที่อาจทำให้เจ็บตัวได้หากใช้โดยไม่มีความรู้และความระมัดระวัง ในฐานะพ่อที่เป็นทั้งช่างไม้สมัครเล่นและคนทำงานสาย Cyber Security มาทั้งชีวิต ผมจึงเริ่มนำ “กฎแห่งความปลอดภัยในโรงไม้” มาปรับใช้เป็น “กฎเหล็กในโลกออนไลน์” ของบ้านเรา และวันนี้ผมอยากจะมาแชร์กฎ 5 ข้อนี้ให้ทุกท่านได้ลองนำไปปรับใช้กันครับ 1. “ใส่แว่นนิรภัยเสมอ” – กฎแห่งการปกป้องตัวตน ในโรงไม้ แว่นนิรภัยคือสิ่งแรกที่ต้องใส่ มันป้องกันเศษไม้กระเด็นเข้าตาซึ่งเป็นอวัยวะที่บอบบางและสำคัญที่สุด การมองไม่เห็นแม้เพียงชั่ววูบก็อาจนำไปสู่อุบัติเหตุร้ายแรงได้ ในโลกออนไลน์ “ดวงตา” ของเราก็คือ “ตัวตน (Identity)” ของเรานั่นเองครับ มันคือข้อมูลส่วนตัวที่สำคัญและเปราะบางที่สุดของเรา ผมอธิบายให้ลูกชายฟังว่า การไม่ใส่แว่นก็เหมือนกับการบอกชื่อจริง, นามสกุล, โรงเรียน, หรือที่อยู่ให้คนแปลกหน้าในอินเทอร์เน็ตฟัง …

Personal Branding สำหรับสายเทค: วิธีสร้างตัวตนให้โดดเด่นในยุคที่ AI ทำงานแทนเราได้

ผมอยากจะขอเริ่มต้นบทความนี้ด้วยเรื่องเล่าจากยุคอนาล็อก เรื่องของชายผู้เป็นตำนานในวงการโฆษณาที่ชื่อว่า เดวิด โอเกิลวี่ (David Ogilvy) ครับ โอเกิลวี่คือผู้ก่อตั้งเอเจนซี่โฆษณาระดับโลกอย่าง Ogilvy & Mather ในยุคที่ยังไม่มีอินเทอร์เน็ต ไม่มี AI แต่สิ่งที่ทำให้เอเจนซี่ของเขาโดดเด่นและกลายเป็นตำนาน ไม่ใช่แค่ผลงานโฆษณาที่ยอดเยี่ยม แต่คือ “แบรนด์” ของตัวโอเกิลวี่เอง เขาสร้างชื่อเสียงให้ตัวเองในฐานะ “พ่อมดแห่งวงการโฆษณา” ที่ทำงานอยู่บนหลักการที่หนักแน่น: การเคารพผู้บริโภค, การเชื่อมั่นในข้อมูลรีเสิร์ช, และการสร้างสรรค์งานที่มี “ไอเดียใหญ่” อยู่เสมอ แบรนด์ของเอเจนซี่ Ogilvy ก็คือภาพสะท้อนของ Personal Brand ของเดวิด โอเกิลวี่ นั่นเองครับ ผมเล่าเรื่องนี้ให้คุณฟังทำไม? เพราะในยุคของโอเกิลวี่ คู่แข่งของเขาคือ “มนุษย์” คนอื่นๆ ที่มีความคิดสร้างสรรค์เหมือนกัน แต่ในยุค 2025 ของเรา คู่แข่งของเราเปลี่ยนไปแล้วครับ คู่แข่งของเราคือ “กองทัพ AI” ที่สามารถผลิตคอนเทนต์ “ที่ดีพอใช้” ได้ในเสี้ยววินาที, สามารถวิเคราะห์ข้อมูลได้ดีกว่าเรา, และสามารถทำงานได้ 24 ชั่วโมงโดยไม่เคยบ่น …

อนาคตของลูก: เมื่อมนุษย์กับ AI ไม่ใช่คู่แข่ง แต่คือเพื่อนร่วมทีม

ผมยังจำวันแรกที่ลูกชายถามผมว่า “พ่อครับ AI จะครองโลกไหม?” ได้ดี คำถามนั้นได้จุดประกายให้ผมในฐานะพ่อคนหนึ่ง เริ่มต้นการเดินทางเพื่อค้นหาคำตอบและแนวทางในการเตรียมลูกให้พร้อมสำหรับโลกที่เปลี่ยนแปลงไป ตลอดหลายบทความที่ผ่านมา เราได้พูดคุยกันตั้งแต่การปรับมุมมองของเราเอง, การสร้าง 4 ทักษะทองคำ, การสอนเรื่องข่าวปลอม, การสร้างสมดุลชีวิตออฟไลน์, ไปจนถึงความสำคัญของ EQ วันนี้ผมอยากจะขอรวบรวมจิ๊กซอว์ทั้งหมดเข้าด้วยกัน และแบ่งปันภาพสุดท้ายที่ผมมองเห็นเกี่ยวกับ “อนาคต” ของลูกๆ เราครับ ภาพที่ผมเห็นนั้น ไม่ใช่ภาพของสงครามระหว่าง “มนุษย์ vs. AI” ที่น่ากลัว แต่เป็นภาพของ “สนามฟุตบอล” ที่ มนุษย์กับ AI คือเพื่อนร่วมทีมกัน ครับ โลกการทำงานในอนาคต: ทีมในฝัน “มนุษย์ + AI” ลองจินตนาการถึงทีมฟุตบอลทีมหนึ่งนะครับ AI ก็เปรียบเสมือน “นักวิเคราะห์ข้อมูลอัจฉริยะ” ข้างสนาม มันสามารถประมวลผลสถิติของคู่แข่งได้เป็นล้านๆ ชุดในเสี้ยววินาที, คำนวณความน่าจะเป็นของแผนการเล่น, และบอกได้ว่านักเตะคนไหนเริ่มมีอาการล้า… ข้อมูลทั้งหมดนี้คือสิ่งที่มนุษย์ทำได้ช้ากว่าและอาจมีข้อผิดพลาด แต่ ลูกของเรา คือ “กัปตันทีม” ที่ยืนอยู่กลางสนามครับ หน้าที่ของกัปตันทีมไม่ใช่การวิ่งเร็วที่สุดหรือยิงแรงที่สุด แต่คือการใช้ “ทักษะของมนุษย์” ที่ AI ไม่มี: ในทีมนี้ …